سفارش تبلیغ
صبا ویژن

























بر و بچز دبیرستان روشنگر

الحمدلله الذی جعلنا من المتمسکین بولایة امیرالمؤمنین و الأئمة المعصومین علیهم السلام

 

 

 

 

پ.ن:عید ولایت مبارک

پ.ن1: امروز خانم جعفری رو فراموش نکنید... (خصوصا سادات)

         فقط با یک صلوات هم که شده،  یادشون کنید...


نوشته شده در چهارشنبه 87/9/27ساعت 9:0 صبح توسط روشنگر| نظرات ( ) |

لحظه تولدتو،شروع پروازاست برای پرستوهاوخاطره ماندنی برای تمام آسمانها.
وماباتمام محبت خودبه همراه قاصدلهای احساس،

پیام تولدت رابه آسمان خوشبختی میفرستیم تابتوبگویند

ای عزیز!21مهر،روزتولدت برتومبارک.

 

نیره جان! تولدت مبارک...

 

پ ن:توی عمر 19-20ساله ام گمون نکنم به کسی اینقدر رومانتیک تبریک تولد گفته باشم!!

اینم محض تنوع پستهای تولد این وبلاگ خموش!!


نوشته شده در شنبه 87/7/20ساعت 11:26 عصر توسط روشنگر| نظرات ( ) |

                                                  

به نام آنکه از درون وبرون آگاه است...

سلام!

از اونجایی که شاید بعضی ها ندونن روشنگر چه نوع جانداری ست ؟ خوردنی ست یا پوشیدنی؟گفتیم در شرایطی که خرمون از پل گذشته این موجود محیرالعقول با جزئیات به حضورشریفتان معرفی کنیم:

 

حالا....

از عزیزانی که ناراحتی قلبی دارن...ظرفیت شوخی ندارن و زیر18سال! هستند تقاضا می شود که بیخیال این پست بشن ! اگر جزء دسته های بالایی پایین نیا سر جدت!...ازهمین جا مارو بخیر و شمارو به سلامت!

 اگرهم تصمیم گرفتی باقی ماجرا ببینی واژه های شوخی،طنز ونقد رو برای خودت هی تکرار کن که دچار سوء تفاهم(یاتفاوت) نشی!

 

                                              

 

ازدر که میای تو فک می کنی کوچه رو اشتباه اومدی و اینجا دبستان روشنگر...اما شک جایز نیست...برو تو...تام وجری که برات نکشیده بودن تا بخوای اینجوری فک کنی...آقا اینجا روشنگره...کلی عظمت داره برای خودش...فک کردی کم الکیه؟

 

                                                           

بهترین اتفاقی که ممکنه بعداز این برات بیفته دیدن آقای حسینیه...از اون آدمهای باحالی که توی عمرت کم پیدا شدون می کنی...

                                                            

معمولاً از پیش آقای حسینی دست خالی برنمی گردی..شده با یه دونه شکلات!

البته بهترین چیزی که ممکنه نصیبت بشه دعای خیر پدر بزرگ روشنگره! ...جزو آدمهای نیک روزگاره این آقای حسینیمون.

                                                          

 

 لابد میپرسی اگه اون در بود پس این چیه ؟!باید بگم این که میبینید دره و اون که دیدید دروازه !این در جدا کننده دونوع شخصیت،تدریس،تحصیل وخلاصه دونوع زندگی متفاوته!بذار راحتت کنم؛ این در جدا کننده ی دبیرستان و پیش دانشگاهیه!...توضیح بیشتر نخواه چون یکم بیشتر برات تعریف کنم می سپرن که دیگه از در همون دروازه هم راهمون ندن توی مدرسه!!...تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل!

 

 

                                                

  ایننم نمایی از حیاط مدرسه...بذارید یکم راجع به این محوطه توضیح بدم...اینجا زمین صبحگاه سرباز خونه ی روشنگره...کافی بود کسی توی صف کج وایسه...اونوقت مجبور بود که از7.30تا14.30دور همین زمین مثلاً والبیال کلاغ پر بره!...چه نوگلهایی که توی همین منطقه زیر این شکنجه ها پرپر شدن!!

اون ساختمون دست چییه نوسازه!...معلومه،نه؟...تازه توشو ندیدی!!روزهایی که بارون میومد اینقدر کلاسهامون رمانتیک و دیدنی می شد...سقف چنان چکه می کرد که حس می کردی داری توی حیاط زیر بارون قدم می زنی!!!...فکر بازسازی این ساختمون رو از سرت بیرون کن!بودجه لاموجود!

اون ساختمون روبرویی هم از آثار باستانی به شمار میاد...نخند!جدی می گم...محل سکونت(حکومت)فخرالدوله ی قاجاربوده...چون معمولاً مدارس برای اردو شرایط مالی خوبی ندارن(دارن؟) ماگاهی به جای اردوهای سیاحتی،تفریحی وگردشهای علمی سرازاین ساختمون درمیاوردیم!

                                                  

  این هم رش از نمایی دیگر.چیه؟ اگه نمیگفتم فکر میکردی پارکه ،نه؟ این آثار قدمت قبلی ها رو نداره !قدمتش برمیگرده به بعد از خروج ما از روشنگر!علت نصبشم برای مطالعه  راحت تر  بچه هادر زنگ تفریح هاست؟! ...البته اگر به پست دبیری که کلاً تکلیف دادن و تمرین حل کردن و درس دادن رو به ساعتهای زنگ تفریح موکول نمی کرد نمی خوردی و از زنگ تفریح چیزی برات می موند! 

                                                   

 هر چند گیرنده این عکس یه نژاد پرست به تمام معنا بوده (منو می گه هااا!) ولی ما در موردش صحبت میکنیم:

مشخصات:

1.نام:؟

2.نام سازنده:؟؟

3.تاریخ نصب: وقتی تو نباشی!

4.هدف نصب:چون تو نیستی!(شاید اطلاع رسانی!)

تذکر:این (....؟)در تاریخ ذکر شده به جای قطعات فلزی خورده شده ی ناخوانا نصب گردید!

                                                      

 سر بعضی! کلاسها اگر توی تخته گم نمی شدی ومی فهمیدی  درس اون روز دقیقاً از کجای تخته شروع شد و کجای تخته تموم شد و چی شد که فلان سؤال اینجوری شد و راه حلش کدوم گوشه ی تخته است باید به خودت شک می کردی که جات توی تیز هوشانه نه روشنگر!خدای نظم بود تخته بعضی! ساعتها!!

عمراً توی کل جهان بگردی کلاسی بااین موقعیت پیدا کنی!!...یک کلاس دو تخته!!!معلمها جا برای نوشتن که کم میاوردن بایه حرکت می تونستن کل سیستم کلاس رو تغییر بدن...کافی بود تصمیم بگیرن از تخته ی ثانی! استفاده کنن!!!چیه مگه؟تنوع لازمه دیگه...تازه هم جواری این کلاس(سوم ریاضی الف)با سرویسهای بهداشتی از ویژگی های منحصر به فردش بود!!

                                            

 

 اینجا همون جاییه که آش میدن!اگه قبل از زدن زنگ تفریح ا این طرفا بودید، سریع یه جا پناه بگیرید!چون ممکنه چند ثانیه بعد ببینید دارید به یک عده  در جهت سیر کردن یه عده دیگر ،سواری میدید !البته این امکانش از  شکستگی و لهیدگی مقطعی کمتره !چون در این زمینه میله هایی که مشاهده میکنید به شما و دوستانتان در جهت نیل به اهدافتان یاری میکنند!(این رو گفتم که یه وقت فکر نکنید نصب  این میله ها هدف دیگه ای هم ممکنه داشته باشه!) اگر هم مایل بودید آشی ،ماشی، چیزی میل کنید ،توصیه میکنم بذارید واسه یه وقت مناسب تر برای راحت وارد شدن به فضای داخل بوفه و انتخاب آگاهانه تر!(امیدوارم منظورم رو از مفاهیم" داخل شدن" و" فضای داخلی" بوفه متوجه شده باشید که از توضیح اضافه تر شرمنده ومعذورم!)

                                                

لطفآ به گیرنده هاتون دست نزنید!هیچ ایرادی نه در گیرنده و نه در فرستنده وجود نداره ! اولآ همه جا باید مساوات برقرار باشه!ثانیآ آدم به عاطفه؟(استراحت؟آرامش؟تحصیل؟) هم احتیاج داره دیگه!اون هم تو دوران حساس پیش دانشگاهی !...اینا هم تازه تأسیسند! زمان ما که برای درس خوندن باید کارتونهای خش خش های خانم سحری رو کف زمین می چیدیم تا جا برای نشستن پیدا کنیم!!(خدایی این یکی جدی جدیه!) 

                                                 

 این هم نمایی از بند راهنماییه!هر گونه امکان فرار رو ازمون می گرفتن اینجا! ما سه سال به این فکر کردیم که تنها راه فرار اون کانال کولره!ولی خب شدت مراقبت اونقدر بالا بود که هیچ وقت موفق به امتحانش نشدیم!! 

                                              

 سؤال:به نظر شما چه چیز موجب تخریب یکی از این 2 سر در( ورودی ؟خروجی؟ورودوخروج افرادمتفرقه

ممنوع) شده است؟

1.بارش باران اسیدی

2.زلزله

3.بمباران هوایی

4. پژوهش های علمی؟!

5.اصابت گلوله ی شلیک هوایی به آخرین کسی که این راه رو برای فرار(نجات) انتخاب کرده

                                                              

در رو نیگا! نه! منو نیگا نکن اون 600تا قفلی که به در زدن رو ببین!!...یاد چی افتادی؟!راحت باش بگو...ما تحملش رو داریم!!

                                                              

 خب بعد از درس خوندن زیاد!بچه ها نیاز به یه تفریح سالم هم دارند. امکاناتی بدین منظور در نظر گرفته شده که در عکس مشاهده میکنید!لازم به ذکره که با توجه به نیاز های متفاوت دانش آموزان سعی شده امکانات فراهم شده  ،در حد امکان متنوع بوده و پاسخ گوی نیاز ها در سطوح متفاوت باشه.

 

 پ.ن :فشار عصبی که خیلی زیاد می شد بچه ها از این میله ها که می بینید می رفتن بالا!چون این گاری رو صاحبش قفل زنجیرش کرده بود که در اسرع وقت به عنوان نخستین وسیله ی نقلیه ی خانم فخر الدوله آبش کنه!!

                                                                

چی خیال کردی؟؟!!سر سره هم داشتیم!!تازه کلی هم خارجی بود...اول از سطح شیبدارش باید می رفتی بالا،بعد از پله ها میومدی پایین!!

                                               

اینم از بند برادران!البته یا اونجا تدابیر امنیتی خیلی بالاتره یا دانش آموزها توجیه تر هستند چون راههای فرار به تعداد دانش آموزها وجود داره!!این بند راهنمایی پسرهاست!بهتون توصیه می کنم یه دور دیگه به راهنمایی دخترها هم یه نیگا بندازید!! 

                                                        

در پایان هر ترم کمترین معدل در هر کلاس رو از اینجا حلقه آویز می کردن!!اون رنگ قرمز رنگی هم که می بینید حلقه اش داره حاکی خونهای زیادیه که در این بخش ریخته شده!...

                                             

همین چیزهاش بود که مامان وباباهارو فریب می داد!فکر می کردن جزایر هاواییه!!سرسبز...امکانات گسترده! صداشو در نمیارن که این تو چه کارهایی با نسل جوون می کنن وگرنه اسم اینجا می شد موزه ی عبرت معاصر و هر سال روز دانش آموز کلی بازدید کننده داشت!!!

                                                                   

 قسمت انتظار دوستان ...

تذکر:نیاز به توضیح اضافه ندارد...چیه؟سرویس بهداشتی به این با کلاسی ندیدی؟!                                                  

                                                

لوازم مشاهده شده در عکس بقایای به جا مانده از نسل گذشته(که ما باشیم)ی آزاد شده از بند میباشد....اینجوری این میزو نیمکتهارو نگاه نکن!کلی قدمت دارن اینا!!خانم حدادیان پشت همین میز و نیمکتها خوندن و نوشتن یاد گرفتن ...!!!

                                                

توی روشنگر انضباط کم کردن اصلاً رسم نیست...عمراً به خاطر ترک دیوار از کسی انضباط کم کنن!!...هرکی بهت گفت توی یه کلاس ماکزیمم یکی دونفر انضباطهاشون 20 بود بهش بگو زبونش رو گاز بگیره که اینجا دبیرستان روشنگره!!هرکی هرکی نیست که!...فقط هر ترم کسی که بیشترین مشکلات اخلاقی یا رفتاری رو داشت توی همین استخر می نداختن...که خب طبیعتاً چون آب نداشت(هی باید بگم روشنگر بودجه نداره؟!) یا طرف می مرد یا حسن گلاب می شد به عنوان یک مرگ مغزی اعضاش رو اهدا می کردن!!

                                                  

به صلاحته که از همین در بزنی بیرون!!این در خروجی  پیش دانشگاهیه!!!جونت رو بردار و فرار کن...به خودت و جوونیت رحم نمی کنی به پدر ومادرت رحم کن که کلی آرزو برات دارن...

هیچ جایی هم نگو که این چیزها رو از ما شنیدی!نذار دیگه پشت دستمون رو داغ کنیم که برای رضای خدا! تجربیاتمون رو در اختیار کسی نذاریم...

 

پ ن1:در تعریف طنز آمده است: «اثری ادبی که با استفاده از بذله، وارونه سازی،بزرگنمایی، خشم و نقیضه، ضعف ها و تعلیمات اجتماعی جوامع بشری را به نقد می کشد.»

 

 جدی نوشت! : چیه مگه؟چرا اینجوری نگاهمون می کنی؟بی رحم هم خودتی!!!...خب اگر می رفتیم از خوبی هاو قشنگی های مدرسه عکس می گرفتیم و می نوشتیم و تعریف و تمجید می کردیم که هنر نبود ...می شد صنعت(!) پاچه خواری که تازه شم دیگه نه برای نمره گرفتن به دردمون می خوره نه جهت ارتقای انضباط!!...اینکه توی هر مدرسه ای از این حرفها هست هم قبوله!حتی اینکه توی روشنگر هم هنوز هستند کسانی که واژه ی تدریس و تعهد براشون کلمات مقدسی هست و رفتارهاشون باعث شد نام روشنگر به زندگی ما سنجاق بشه و حالا حتی بعداز فارغ التحصیلی هم تحت لوای این اسم توی این وبلاگ دورهم باشیم هم قبوله!ولی خب توهم قبول کن که  گاهی وقتی زبان جدی جواب نمی ده لازمه با زبان طنز و شوخی یه چیز هایی مطرح بشه شاید این تاکتیک جواب دادو کسی تصمیم گرفت جهت گشایش امور گره خورده نیم قدمی برداره!!...اما یادت باشه ماروشنگر رو باوجود همه ی نا به سامانی هاش دوست داریم...چون دست کم دوستی هایی توش شکل گرفت که یک دنیا می ارزه!

 

پ ن2:باتشکر از

اون دوتا بشری که عکسهارو شکار کردن!

اون یکی بشری که عکسهارو آپلود کرد...این بخش خدایی خیلی سخت بوده!

وباتشکر از خانواده ی محترم رجبی!

و همه ی دلسوزانی(بخوانید:دلسوختگان!)که به کامل شدن این پست کمک کردن!

 

خبرنگار واحد مرکز ی خبر...روشنگر!

تولیدشده در زمستان86 وبهاروتابستان87!(این نشون می ده که ما چقدر روی پست وسواس به خرج دادیم از چند جهت فیلتر شکن نصب کردیم!!)


نوشته شده در یکشنبه 87/4/16ساعت 1:0 عصر توسط روشنگر| نظرات ( ) |

وقتی که تو 1 ساله بودی، اون(مادر) بِهت غذا میداد و تو رو می شست! به اصطلاح، تر و خشک می کرد
تو هم با گریه کردن در تمام شب از اون تشکر می کردی!

وقتی که تو 2 ساله بودی، اون، بهت یاد داد تا چه جوری راه بری.
تو هم این طوری ازش تشکر می کردی، که، وقتی صدات می زد، فرار می کردی!

وقتی که 3 ساله بودی، اون، با عشق، تمام غذایت را آماده می کرد.
تو هم با ریختن ظرف غذا ،کف اتاق،ازش تشکر می کردی!

وقتی 4 ساله بودی، اون برات مداد رنگی خرید.
تو هم، با رنگ کردن میز اتاق نهار خوری، ازش تشکر می کردی!

وقتی که 5 ساله بودی، اون، لباس شیک به تنت کرد تا به تعطیلات بری.
تو هم، با انداختن(به عمد) خودت تو گِل، ازش تشکر کردی!

وقتی که 6 ساله بودی، اون، تو رو تا مدرسه ات همراهی می کرد.
تو هم، با فریاد زدنِ: من نمی خوام برم!، ازش تشکر می کردی!

وقتی که 7 ساله بودی، اون، برات وسائل بازی بیس بال خرید.
تو هم، با پرت کردن توپ بیس بال به پنجره همسایه کناری، ازش تشکر کردی!

وقتی که 8 ساله بودی، اون، برات بستنی خرید.
تو هم، با چکوندن(بستنی) به تمام لباست، ازش تشکر کردی!

وقتی که 9 ساله بودی، اون، هزینه کلاس پیانوی تو رو پرداخت.
تو هم، بدون زحمت دادن به خودت برای یاد گیری پیانو، ازش تشکر کردی!

وقتی که 10 ساله بودی، اون، تمام روز رو رانندگی کرد تا تو رو از تمرین فوتبال به کلاس ژیمناستیک و از اونجا به جشن تولد دوستانت، ببره.
تو هم، ازش تشکر کردی،با بیرون پریدن از ماشین، بدون اینکه پشت سرت رو هم نگاه کنی !

وقتی که 11 ساله بودی، اون تو و دوستت رو برای دیدن فیلم به سینما برد.
تو هم، ازش تشکر کردی، ازش خواستی که در یه ردیف دیگه بشینه!

وقتی که 12 ساله بودی، اون تو رو از تماشای بعضی برنامه های تلوزِیِون بر حذر داشت.
تو هم، ازش تشکر کردی، صبر کردی تا از خونه بیرون بره!

وقتی که 13 ساله بودی، اون بهت پیشنهاد داد که موهاتو اصلاح کنی.
تو هم، ازش تشکر کردی، با گفتن این جمله: تو اصلاً سلیقه ای نداری!

وقتی که 14 ساله بودی، اون، هزینه اردو یک ماهه تابستانی تو رو پرداخت کرد.
تو هم،ازش تشکر کردی، با فراموش کردن، نوشتن یک نامه ساده !

وقتی که 15 ساله بودی، اون از سرِ کار برمی گشت و می خواست که تو رو در آغوش بگیره(ابراز محبت کنه).
تو هم، ازش تشکر کردی، با قفل کردن درب اتاقت!(نمی ذاشتی که وارد اتاقت بشه
!)

وقتی که 16 ساله بودی، اون بهت یاد داد که چطوری ماشینش رو برونی(رانندگی یاد داد).
تو هم، ازش تشکر می کردی، هر وقت که می تونستی ماشین رو بر می داشتی و می رفتی!

وقتی که 17 ساله بودی، وقتیکه اون منتظر یه تماس مهم بود.
تمام شب رو با تلفن صحبت کردی و، اینطوری ازش تشکر کردی!

وقتی که 18 ساله بودی، اون ، در جشن فارغ التحصیلی دبیرستانت، از خوشحالی گریه می کرد.
تو هم، ازش تشکر کردی،اینطوری که، تا تموم شدن جشن، پیش مادرت نیومدی!

وقتی که 19 ساله بودی، اون، شهریه دانشگاهت رو پرداخت، همچنین، تو رو تا دانشگاه رسوند و وسائلت رو هم حمل کرد.
تو هم، ازش تشکر کردی، با گفتن خداحافظِ خشک و خالی، بیرون خوبگاه، به خاطر اینکه نمی خواستی خودتو دست و پا چلفتی نشون بدی!!(به اصطلاح، بچه مامانی
!!)

وقتی که 20 ساله بودی، اون، ازت پرسید که، آیا شخص خاصی(به عنوان همسر) مد نظرت هست؟
تو هم، ازش تشکر کردی با گفتنِ: به تو ربطی نداره!!

وقتی که 21 ساله بودی، اون، بهت پیشنهاد خط مشی برای آینده ات داد.
تو هم، با گفتن این جمله ازش تشکر کردی: من نمی خوام مثل تو باشم!

وقتی که 22 ساله بودی، اون تو رو، در جشن فارغ التحصیلی دانشگاهت در آغوش گرفت.
تو هم،ازش تشکر کردی،ازش پرسیدی که: می تونی هزینه سفر به اروپا را برام تهیه کنی!

وقتی که 23 ساله بودی، اون، برای اولین آپارتمانت، بهت اثاثیه داد.
تو هم، ازش تشکر کردی،با گفتن این جمله، پیش دوستات،:اون اثاثیه ها زشت هستن!

وقتی که 24 ساله بودی، اون دارایی های تو رو دید و در مورد اینکه، در آینده می خوای با اون ها چی کار کنی، ازت سئوال کرد.
تو هم با دریدگی و صدایی(که ناشی از خشم بود)فریاد زدی:مــادررر،لطفاً!!

وقتی که 25 ساله بودی، اون، کمکت کرد تا هزینه های عروسی رو پرداخت کنی، و در حالی که گریه می کرد بهت گفت که: دلم خیلی برات تنگ می شه.
تو هم ازش تشکر کردی، اینطوری که، یه جای دور رو برای زندگیت انتخاب کردی!

وقتی که 30 ساله بودی، اون، از طریق شخص دیگه ای فهمید که تو بچه دار شدی و به تو زنگ زد.
تو هم با گفتن این جمله ،ازش تشکر کردی، ""همه چیز دیگه تغییر کرده!""

وقتی که 40 ساله بودی، اون، بهت زنگ زد تا روز تولد یکی از اقوام رو یادآوری کنه.
تو هم با گفتن""من الان خیلی گرفتارم"" ازش تشکرکردی!!

وقتی که 50 ساله بودی، اون، مریض شد و به مراقبت و کمک تو احتیاج داشت.
تو هم با سخنرانی کردن در مورد اینکه والدین، سربار فرزندانشون می شن، ازش تشکر کردی!!

و سپس، یک روز، اون، به آرامی از دنیا میره. و تمام کارهایی که تو(در حق مادرت) انجام ندادی، مثل تندر بر قلبت فرود میاد!
اگه مادرت،هنوز زنده هست، فراموش نکن که بیشتر از همیشه بهش محبت کنی
...و، اگه زنده نیست، محبت های بی دریغش رو فراموش نکن و به راحتی از اونها نگذر...همیشه به یاد داشته باش که به مادرت محبت کنی و اونو دوست داشته باشی، چون، در طول عمرت فقط یه مادر داری!!!!!

تقدیم به همه مادرهای عزیز
نوشته شده در جمعه 86/6/23ساعت 2:1 صبح توسط روشنگر| نظرات ( ) |

یادم باشد : حرفی نزنم که دلی بلرزد و خطی ننویسم که کسی را آزار دهد ،

یادم باشد : که روز و روزگار خوش است و تنها دل من است که دل نیست ،

یادم باشد : جواب کینه را با کمتر از مهر و جواب دو رنگی را با کمتر از صداقت ندهم ،

یادم باشد : باید در برابر فریاد ها سکوت کنم و برای سیاهی ها نور بپاشم ،

یادم باشد : از چشمه ، درس خروش بگیرم و از آسمان ، درس پاک زیستن،

یادم باشد سنگ خیلی تنهاست، باید با او هم لطیف رفتار کنم مبادا دل تنگش بشکند ،

یادم باشد برای درس گرفتن و درس دادن به دنیا آمده ام نه برای تکرار اشتباهات گذشته !

یادم باشد هر گاه ارزش زندگی یادم رفت در چشمان حیوان بی زبانی که به سوی قربانگاه

می رود زل بزنم تا به مفهوم بودن پی ببرم ...

یادم باشد می توان با گوش سپردن به آواز شبانه دوره گردی که از سازش عشق می بارد به

اسرار عشق پی برد و زنده شد !

یادم باشد گره تنهایی و دلتنگی هر کسی فقط به دست خودش باز می شود ،

یادم باشد هیچگاه لرزیدن دلم را پنهان نکنم تا تنها نمانم ...

و یادمان باشد هیچگاه از راستی نترسیم !
نوشته شده در چهارشنبه 86/6/14ساعت 2:25 عصر توسط روشنگر| نظرات ( ) |

<      1   2   3   4   5   >>   >