بر و بچز دبیرستان روشنگر
من یه چهار دیواری دارم و کاغذ و قلمی. قلمی که گاه و بیگاه جور مرا می کشد و حرفهای نا گفته ام را بر کاغذ می نویسد. در آن لحظه قلمم مثل زبانم الکن نیست, من من نمی کند کم نمی آورد و ... می نویسد شیوا بی غلط و بدون بروز هر گونه احساسی. وقتی می نویسم گونه هایم سرخ نمی شود اشک هایم فرو نمی ریزند عصبانی نمی شوم صدایم هم نمی لرزد... و کاغذ چه صبور نوشته هایم را گوش می دهد! واکنشی از خشم در او نیست نگاه عاقل اندر سفیه نمی اندازد مرا به خاموشی وا نمی دارد تنهایم نیز نمی گذارد... در آخر من آرام و سبکبال به کاغذ می گویم : "همه این ها را گفتم که بگویم گفتن بلد نیستم اما نوشتنم بد نیست..." آنگاه کاغذ را به آب می سبارم و آب می داند که آن را به چه کسی برساند... و من دوباره به چهار دیواری ام باز می گردم در بی قلمم و کاغذ صبوری دیگر... من یک چهار دیواری دارم...
نویسندگان وبلاگ :
فاطمه (@)[120]
خانم پاکنهاد (@)[17]
زینب (@)[102]
مرضیه (@)[15]
فهیمه (@)[42]
نیره (@)[10]
روشنگری هستیم... البته نه از اونهایی که از کل روشنگری بودن فقط گرش براشون مونده!! یاد گرفتیم که : 1. با احمق بحث نکنیم و بگذاریم در دنیای احمقانه خویش خوشبخت زندگی کند. 2. با وقیح جدل نکنیم چون چیزی برای از دست دادن ندارد و روحمان را تباه می کند . 3. از حسود دوری کنیم چون حتی اگر دنیا را هم به او تقدیم کنیم باز هم از ما بیزار خواهد بود . 4. تنهایی را به بودن در جمعی که به آن تعلق نداریم ترجیح دهیم *** اما از دوستی با هر دختر خانمی استقبال می کنیم...امیدواریم که انتقادات دلسوزانتون کمکمون کنه که وبلاگمون یک قدم به جلو برداره:) وایضاً امیدواریم که تصور منفی از روشنگر وروشنگری ها توی ذهن هرکسی که هست با این دوستی کمرنگ یا حتی پاک بشه... پس یاعلی
