در راستای اینکه دارم با یک مشت انسان بی بخار زندگی می کنم که حادثه ای به پر اهمیتی(!)قهرمان شدن پرسپولیس در لیگ برتر براشون به اندازه ی یه پست آپ کردن هم نمی ارزه دیدیم که حداقل بر اساس سنت دیرینه ی خود تحویل گیری بر ماست که  این پیروزی را به خودمان تبریک بگیم(!)

و همون جور که داش کریم وقتی می خواست جام را بالا ببره با تماشاچیا یک صدا(!) فریاد می زدند ما هم با ایشان همراه شیم و بخوانیم که: 

تیم ما قهرمان می شه

خدامی دونه که حقشه

به لطف یزدان و بچه ها(و البته افشین خان)

پرسپولیس فهرمان می شه!!!!!!!!

 

و بعد هم بلندتر از قبل فریاد بزنیم که:

ای ول ای ول، داش کریمو ای ول (و البته داش افشین)

اینم محض خاطر حسودان تنگ نظر و عنودان بد گهر بگیم که:

شیش امتیاز هم کم بشه این تیم قهرمان می شه

و البته:

پرسپولیس: اول بشی آخر بشی دوست داریم!!!

 

پ.ن:خداییش حال کردین! اگه بخوام از ستم هایی که بر امپراطور ما(اینجوری نیگام نکنین بابا افشین خان رو میگم!)روا داشتن بگم حداقل باید سه- چهار تا (a>3) پست باید آپ کنم ولی خودمونیم دیدین خدا چه جوری حال این سپاهانیا رو گرفت؟

به قول جناب یوسف خدایتان سپاس!

 

 

نوشته شده در دوشنبه 87/2/30ساعت 9:32 صبح توسط مرضیه| نظرات ( ) |